W 1995 roku ekspedycja francuskiego antropologa Michel Peissel do Tybetu odkryła niewielką populację karłowatych koni wielkości kuców. Zwierzęta te znaleziono w izolowanych obszarach doliny Riwoche.

Mały koń, który miał tylko 120 cm wzrostu, został odkryty czysto przez przypadek - pasł się w grupie 20 sztuk w dolinie Riwoche, na obszarze niezbadanyego regionu w północno-wschodnim Tybecie. Wyprawa, którą prowadził francuz, miała na celu badanie innych populacji koniowatych, a jej skutkiem było odkrycie wyizolowanej populacji. Kilku zoologów stwierdziło, że przyczyniono się do odkrycia nowego gatunku koniowatego będacego obiektem pradawnych rysunków naskalnych. Ten starożytny gatunek, jak twierdził Peissel, okazał się być niczym więcej jak tylko izolowaną i zdziczałą formą konia Equus caballus. Nie jest jednak ważne to, że to nowy gatunek. Bo tak rzeczywiście nie jest. Czy nie ważniejsza jest w tym wypadku myśl - w Himalajach wiąć żyje wiele nieopisanych form dużych dzikich zwierząt.
Wiele nieznanych gatunków egzystuje nie tylko w rejonach porośniętych przez rododendrony, ale i izolowanych obszarach wyższych partii gór.




Antropolog stwierdził - 5,000 m n.p. m. kotlin i wzniesień oraz znajdującej się pomiędzy nimi doliny Riwoche utworzyły "zagubiony świat". Strefy kotlinowe zablokowały wymianę genów konia Riwoche z innymi rasami do nawet kilkuset lat i to spowodowało, że kuc jest odmienny od jego stosunkowo pierwotnej formy. " Tworzenie i kontynuacja ras jest wynikiem izolacji" - mówi Peissel. " Rejony Himalajów mogą być doskonałym miejscem do izolacji gatunków." - dodaje. Czy są tam jeszcze gatunki nieznane dla zoologii?